Vandaag de tweede helft van de terugkeer naar Nederland.
Om 08:00 worden we uit de boot geladen in Hoek van Holland. Dan moet je eerst langs een douanehuisje, en dan zie je dit:
Typisch typisch Hollandsch.
Rechtdoor dus?
Het paleis van de Koningin. Hierna kom ik in Leiden, waar ik thee drink bij Maarten en Julia.
Langs de snelweg. Nog 33 km. Ik heb wind mee dus het gaat gezwind.
Schiphol. Gezellig!
Weer thuis. Compleet nat, want het laatste uur brak er een wolk door.
Vandaag de eerste helft van de terugkeer naar Nederland.
Ik vertrek met Mitya 's ochtends om 7:15 van de binnenplaats van Royal Holloway.
Het wordt al snel lichter. We fietsen door allerlei kleine dorpjes naar Richmond, een buitenwijk van London.
In een of ander klein parkje komen we een buskruittoren tegen.
Deze beelden heten de ``naked ladies''. Ze staan in een tuin aan de Thames.
Nadat ik Mitya heb afgezet in Richmond, en met de London Overground door het centrum naar Stratford ben verplaats, word ik vriendelijk begroet door dit bord. Harwich staat er op!
In Chelmsford is het tijd voor een drankje. Mangosap.
In Colchester staat een mooi monument voor een allegaartje aan oorlogen.
En daarachter staat Colchester Castle. Helaas dicht voor verbouwing tot 2014.
De ``Stena Hollandica''. Ik ben hier al om 19:00 uur terwijl de boot vertrekt om 23:15. Dus eerst lekker Indiaas eten.
Ik bind de fiets vast met een gevonden veter aan het rek. Er is verderop nog een fietsenrek, ik ben niet de enige. Verder staan er 300 vrachtwagens en 200 personenauto's op 6 dekken.
Lekker ruim bemeten kooij. Er is een badkamer met douche, en een grote tv. Met 150 km achter de kiezen slaapt het prima. Ik heb er geen last van dat alles trilt door de motor.
Morgen worden mijn spullen opgehaald. Door ParcelForce, VOOVit hebben het blijkbaar uitbesteed. Ik heb drie rollen parceltape, en 75 meter clingfilm. Dat zou ruim genoeg moeten zijn.
Ik heb geen labels gekregen per post. Wel per e-mail gelukkig. Het zijn vellen met streepjescodes. Lektuur voor de robots onderweg.
De toren van inpak. De vierde doos gaat deze computer bevatten, dus die is nog under construction.
Met Sirée in Londen heb ik een kado gekocht voor Sue en Kevin. In een japanse delicatessenzaak hebben we iets gevonden van persimmon. Er zaten er twee in een geschekverpakking. Vandaag vroeg ik hoe ze waren. Toen kreeg ik er prompt een aangeboden. Die hadden ze speciaal voor mij bewaard, want hij was zo apart, dat moest ik écht proeven. Kevin kon z'n gezicht niet in de plooi houden en gaf toe dat hij het maar niks vond. Ik vond het eigenlijk best lekker. Zoet en fruitig.
Japans persimmontoetje.
Vrijdag worden mijn spullen opgehaald door VOOVit. Vanavond dus eens kijken of alles past in de vier dozen die ik had voorzien.
Dozuh! Morgen tape kopen en clingfilm. Ik krijg labels per post om er op te plakken.
Vanavond heb ik mijn collega's mee uit eten genomen naar Mango Chutney, dat lekkere indiaase restaurant in Englefield Green. Ze waren er allemaal: Jiaxin Kou, Juri Kalnishkan, Volodya Vovk, Tim Scarfe, James Smith, Valentina Fedorova en Dmitri Adamskiy.
Ik had ze verteld dat ik ze uitnodigde, en voorgesteld een voorgerecht te doen, een hoofdgerecht en een toetje. Blijkbaar vonden ze dat toch genant ofzo?. Bleek dat ik en Volodya de enigen waren die een voorgerecht hadden besteld. Was dat weer genant voor ons. Heb het maar opgelost door uit te delen.
Het was supergezellig. Mijn collega's vinden het duidelijk jammer dat ik ga. Ze hadden met z'n allen een kaart gemaakt en een zeer passend kado gevonden.
In het restaurant
Een kaart met een stukje van iedereeen
Mijn afscheidskado: een Garmin GPS apparaat.
Met fietsbevestiging. Dit is superhandig bij het racefietsen. Zo kun je namelijk over kleinere fietspaden rijden, zonder de hele tijd te hoeven stoppen om te zoeken naar de route. Zo krijg je de lol van het landschappelijke feitsen op tempotje Autobahn.
De laatste lange fietstocht met de collegas hier. En oefenen voor het echte werk: de fietstocht naar Amsterdam volgende week.
Jiaxin, Valentina en Wouter op het station van Egham. Verzamelen om 07:10. We nemen een group ticket naar Richmond. Vandaar met de London Overground naar Epping. Nog een keer overstappen in Stratford. Daar is een stuk tussen twee haltes dat je niet met de fiets in de metro mag. It pays to be a bastard. De tweede chauffeur kan het niet genoeg schelend, want hij stuurt ons er niet uit.
Epping. Het laatste toefje London. Een stap noord-oostelijk en je staat in de velden. Hier begint het fietsen. Of eigenlijk: hier begint de compensatie van het verwachte afzien. We duiken meteen een Costa koffietent in voor iets warms.
De route loopt in het begin langs een drukke weg. Toch is het een onderdeel van het national cycle network. Blijkbaar was hier geen alternatief.
Lekke band van Jiaxin no 1. Voor.
We zitten goed. Olympisch goed. Wavoorsex?
De weg blijft relatief druk.
Het kasteel van Stansted Mountfitchet. Blijkt een attractie voor kinderen. En dicht.
Lunch. In de pub. Ik neem het er lekker van met een omelet kaas/ui/chilipeper met frietjes. Afblussen met ketcup. Jiaxin bestelt op mijn aanraden een panini Stilton-bacon. Lekker Engels :). Hij vindt het aan de zoute kant.
Het is rond het vriespunt. De velden zijn besneeuwd en maken weinig aanstalten te smelten.
Jiaxin lekke band no 2, achter. Eerst geprobeerd te plakken. Ging niet. Toen toch maar de binnenband vervangen.
Er blijkt toch nog een klein lekje in Jiaxin's band te zitten. Hij moet nu elke 2 mijl even bijpompen. Met al die lekke banden gaat het niet zo snel. Het laatste half uur fietsen we in het donker.
Cambridge. Keep off the grass.
Mooi werk, die neogotische tempels. Dit is King's college.
Een welverdiende maaltijd in een italiaans restaurant. De ober keek wel even moelijk toen we zeiden dat we binnen 50 minuten wilden eten, maar zei dat het kon. En dat was ook zo, het eten kwam al na 20 minuten. Zwaardvis, steak en pasta.
En terug met de trein naar Egham. Onderweg fixen we het probleem met Jiaxin's voorband. Blijkt dat de plakker van vanochtend toch lekte.
Jiaxin's achterband ontploft de volgende dag in ons kantoor.
Dit shirt, mijn overshirt voor bij kou, heb ik van Rienko geërfd. Het zit lekker en ziet er snel uit. Het heeft vulling in de ellebogen?!?! Geen idee hoe hij er aan gekomen is.
Vandaag kreeg ik een blikje echte chinese thee:
De laatste lootjes zijn aan het aftellen. Ik ben aan het inpakken.
Een woest plan heeft zich van mij meester gemaakt. Een plaatje zegt denk ik meer dan 1000 woorden.
Ok, het plan is om op 2 Februari naar huis in Amsterdam te fietsen. Ik heb een reservering op de nachtboot van Harwich naar Hoek van Holland. Mijn fiets krijgt de 15e een servicebeurt. Nou, dan komt het verder goed! Sjonge, ik heb er nu al zin in. Nu nog hopen dat het niet teveel sneeuwt.
Ik vier kerstmis met Siree in Londen. Bij nacht ziet dat er zo uit:
Claas Willem had een natuurkundeconferentie in San Diego de derde week van November. Hij presenteerde Microdroplet impact at very high velocity op de 65th Annual Meeting of the American Physical Society's Division of Fluid Dynamics.
Nu wilde het lot dat ik de eerste week van December naar NIPS ging in Lake Tahoe ging. Er zat een ruime week tussen onze conferenties, en maar 850 kilometer. Dat telt in de VS als "naast de deur".
Deze kans was te goed om te laten liggen. Dus we hebben een hike gepland door de woestijn. We hebben het stuk Pacific Crest Trail gelopen van Scissors crossing naar de Mexicaanse grens. Dat gaat door het Anza Borrego Desert State Park.
Vertrek bij schemering. Het koelt snel af, dus we hebben truien aan. De bus die ons hier afzette rijdt eenmaal per week. Terug was dus geen optie, dan zouden we onze vluchten missen.
Wouter kookt ontbijt. We staan nog in de schaduw. De planten zijn hier nogal dor.
Claas leest de kaart. We hadden een printout van de route op kaarten van National Geographic, gemaakt door ene "halfmile".
Claas in vol ornaat. Bij vertrek droegen we elk 5 liter water. Claas draagt verder tent, brander en brandstof.
Wouter in vol ornaat. Wouter draagt eten voor vijf dagen. 's Avonds pasta of rijst. 's Ochtends brinta. 's Middags crackers met jam. En onderweg zoute pindas en mueslirepen.
De fik d'r in! Ouwe jongens krentenbrood. De vuurton is van een halve centimeter dik ijzer. De gaten erin zijn kogelgaten. De tank op de achtergrond is een watertank voor paarden.
De vetste dennenappel ever. Helaas geen pijnboompit te bekennen.
Koken in de ochtend. Koud! Deze locatie stond op de kaart als betrouwbaar waterpunt. Maar de camping hier was al dicht en alle kranen waren afgetapt. Het vriest hier namelijk 's nachts. Gelukkig vonden we uiteindelijk een waterpomp die het deed. Het water was helder, maar smaakte een beetje naar dat spul waar ze legercanvas mee behandelen. Dumparoma.
We zitten goed. Dit is weer een ochtendfoto. De thermolaag is al uit, maar we hebben nog lange mouwen.
Pauze met een reep. Claas had ruim ingekocht, dus we moeten zes repen per dag wegwerken.
Ons dagelijks brood. Aanmaakpap met nootjes, fruit en smarties. Deze camping lag in het dal en was nog wel open. Je moest het geld in een envelop doen en die in een brievenbus gooien. De bank was koud dus ik zit op mijn zeer gewaardeerde schuimen opvouwbare kontflap.
Uitzichtje. Het heet hier niet voor niets de crest trail. De wandelstok is een agave. Sponzig vezelmateriaal in en houtige bast. Superlicht, maar je slijt er wel in een dag doorheen.
Pauze met balkon. We komen over de bergen aan de overkant, en zijn net door deze canyon gelopen.
Jumm!
Het eindpunt bij de Mexicaanse grens. Je kunt hier je naam en een groet in een boekje schrijven. Een beetje troosteloze plek dit. Er staat hier een hoge ijzeren muur met een zandweg erlangs. We werden in de laatste anderhalvemijl naar de grens constant in de gaten gehouden door gewapende grenswachters in jeeps. En er vliegen hier continu helikopters over.
Ter afsluiting van de hike een steak in een chique restaurant in San Diego.
Vandaag heb ik een lezing gegeven over de Wordfeud computertegenstander die Steven de Rooij en ik samen hebben gemaakt. Er is hier een serie colleges genaamd "Advanced Topics" waar staf los mag gaan met hun hobby's. Omdat onze scrabbelbot het resultaat is van een serie briljante gedachtenkronkels leek het mij leuk om met de klas vanaf nul een scrabbelbot te gaan ontwerpen. En dan te kijken waar het uit komt. Her en der een hint. Werkte wel aardig.
Middenin een verhit potje. In het Engels.
ALT is dit jaar in Lyon. De universiteit ligt aan de Rhône. Bij nacht ziet dat er zo uit:
This morning I had a traffic accident. I was riding my bicycle down prune hill at 8:45. The car in front of me stopped. I saw it well in advance, and had a reasonable distance, but still somehow I couldn't stop in time. The road was moist and inclined down. My rear wheel blocked and skidded. I hit the bumper with my front wheel, then toppled onto the rear wind shield. I hit the metal rim where trunk meets roof with my face.
My prescription glasses got rammed into my nose and right eye socket. There was quite a bit of blood. I got off the road and sat down leaning in to the bordering brick wall.
The drivers around me all pulled over. One took care of traffic (prune hill is very narrow but rather busy at rush hour, and with these cars parked there was only one lane left) Another called the ambulance. The third and fourth wrapped a blanket around me, since I was dressed in just my cycling gear and shaking, and they comforted me until the ambulance arrived.
The ambulance drivers dropped off the bike at the guardians of the sports centre around the corner. Then they drove me to St. Peter's Hospital. While the female paramedic was driving, the male cleaned my face and recorded my personal details, medical history and the story of the accident. I noticed he mixed in some trick questions, I guess he was trying to see whether I was confused. I passed They took my pulse and blood pressure (which they found remarkably low, so they complemented me on my fitness) and checked my eye reflexes with a flash light.
Then they dropped me off at St Peter's. I was first scanned again by the nurse. She scheduled me with the doctor, a friendly Indian fellow who again felt the need for several trick questions. He ordered an X-ray of my skull and a tetanus shot.
The X-ray turned out fine. He showed me the picture on his monitor and pointed at the absent fractures. He then scheduled an appointment with "max-fax" which were "upstairs". They would take care of my face.
A nurse gave me directions to "upstairs" and so I left the first aid section. The max fax people (which I gather to be face and mouth specialists) asked me some new trick questions. Then they put me in a dentists chair. They asked whether I had breakfast yet (answer: no) and offered me a sugary drink to not get too squeamish from the stitching. The drink turned out to be a diet Pepsi, but they reassured me it still contained plenty of energy . I let them be and drank the coke, maybe failing that last trick question right there.
They cleaned the wounds thoroughly, applied some local anaesthetic and put stitches in my nose bridge and brow. They comforted me with things like "it looks a lot worse than it really is" and "the stitches are in your brow hair line, so scars if any will be invisible". The stitches will dissolve after a while.
They gave me an antiseptic cream to apply to the stitches. And then they discharged me, saying there was no need for a future revisit. I took a taxi to the sports centre and then walked the bicycle home. The bike seemed fine apart from a tear in the sports tape around the handlebar. Nevertheless, I should have the cycle shop do a thorough check up.
My landlady gave me tea and biscuits, and helped me tilt the bed to reduce swelling by putting telephone books under the legs. This trick she learned when she was pregnant, but then apparently it is applied in reverse to prevent swelling legs. She gave me two additional pillows.
I am in good spirits, without pain. I hope to recover soon. A few days maybe? They didn't say anything about that and I forgot to ask. I'll just have to see.
Vandaag weer een wilde fietstocht. Het plan was "Wilder dan die van twee weken geleden". Ik had voorgesteld om vanaf Stonehenge terug te fietsen. Dat vonden Tim, Jiaxin en Mitya een goed idee. Maar toen puntje bij paaltje kwam haakten Tim en Jiaxin af met slappe smoezen. Mitya liet het ook afweten, want die had zich opgegeven voor een nachtelijke fietstocht van 200 km. Fluithazen.
Dus ging ik alleen. Ik heb de route die uit de cyclestreets fietsrouteplanner kwam een beetje aangepast, want ik hou niet zo van de hele tijd de weg zoeken. Geef mij maar A wegen, dan kun je tenminste lekker doorfietsen. De route kwam uiteindelijk op 90 miles (144 km) uit. Ik heb gefietst van 10:00 tot 18:00. Met een uur pauze is dat dus ruim 20 km per uur gemiddeld.
Vos, das, ree, duif, fazant, kraai, rat, muis en twee egels. Die heb ik elk dood/platgereden gezien langs de weg.
Het weer was zoals voorspeld 's ochtends zonnig, buiig van 11u-15u en daarna weer zonnig. Ik heb een gedeelte met de regenjas aan gefietst.
7:45. De eerste trein naar Salisbury op zondag. Ik heb een retourtje, want dat is maar 5% duurder dan een enkele reis. Verzekeren kan je zelf.
Het weer is goed. De weg is glad. Dit in tegenstelling tot mijn kin.
Ongeveer 10 miles van Salisbury, in de middle of nowhere ligt Stonehenge. Er zijn twee soorten stenen gebruikt, grijze uit Wales en blauwe uit schotland. Zonder ticket kom je er niet achter hoe ze dit gebouwd hebben 4500 jaar voor Christus. Dat lijkt me ook een raadsel.
Er staat een hek omheen. En de bezoekers moeten op de paadjes blijven.
Schapen, heuvels, geen kip op de weg. Wel af en toe bordjes die waarschuwen voor overstekende tanks. Er is hier nogal wat militair oefenterrein blijkbaar.
De kerk van Marlborough.
Ook in Marlborough. Een concurrerende religie neem ik aan.
De kerk van Reading. Een ode aan het dammen?
Lekkere boterham. En even de weg vinden.
Toen ik vlak bij huis was werd ik vanuit een auto bekogeld met een halve literfles water (!). De bestuurder vond denk ik dat ik te veel ruimte had genomen op een rotonde, zodat hij mij daar niet op kon inhalen. Dat doe ik expres, dankuwel, en ik geef overdreven duidelijk richting aan. Ik vond het niet terecht. Nu rekken en strekken en dan onder de douche.
Mijn drie collegas Tim, Mitya an Jiaxin kreeg ik gek genoeg om met mij 85 kilometer te fietsen. Het idee was naar Winchester te fietsen langs het Three Castles Path. Die drie kastelen zijn Windsor, een enorm kasteel waar de koningin 's weekends verblijft, Odiham en Winchester castle. Winchester was in de Normandische periode de hoofdstad van Engeland. De ronde tafel van koning Arthur wordt er bewaard in de Great Hall uit die tijd.
Door de relatief sterke zuidwestenwind leek het ons slimmer de route om te draaien. En zo geschiedde.
Onderweg in de trein. Zondag is hier spoorwegonderhoudsdag. We moesten behoorlijk omrijden om alle ingezette bussen te omzeilen. Want daar kun je niet met de fiets in. We vertrokken om 7:50 van station Egham en kwamen drie overstappen later aan in Winchester om 9:45.
De ronde tafel van koning Arthur in de Winchester Great Hall.
De vaart er goed in. Mooi weer. Strak wegdekje. Genieten.
In Alesford zagen we onverwacht een stoomtrein. Of eerder roken. De hele entourage was er. Machinist. Stationchef. Instaphulp. Seinbedieners. Allemaal in negentiende-eeuwse outfit.
Jiaxin heeft een lekke band. Bleek een poot van een dun nietje te zijn, dat nog in de buitenband stak. Het was een piepklein gaatje. We hadden geen plakkers mee, dus moest er een nieuwe binnenband in. Hele wiel er uit. Zoals hier te zien is fietst Jiaxin zonder versnellingen. Monospeed heet dat. Vindt hij stoerder. Afzien is een gave.
Odiham castle. Is een keer twee weken belegerd en tot overgave gedwongen. Toen bleek dat de burcht door maar dertien man verdedigd werd. Blijkbaar vond de veroveraar dat grappig, anders wisten we het nu niet.
Sunday roast is in heel Engeland een begrip. Die ragoutbakjes heten Yorkshire pudding.
Lekker onderweg. Mitya's spatbord rammelde en kwam langzaam los, dus dat heeft hij er maar afgehaald en in zijn rugzak gedaan.
De laatste beklimming voor het einde. Zoals je kunt zien zijn Mitya en Jiaxin aardig aan het zwabberen van de vermoeidheid.
Fotofinish in de Happy Man pub in Englefield Green. Tim, Mitya, Jiaxin en Wouter.
Het was superfijn. Het heeft niet geregend (al was dat wel voorspeld). Er was zelfs volop zonneschijn tussen de zware wolken door. Jiaxin is een held want hij heeft het hele stuk zonder versnellingen gefietst. En Mitya is een held want hij heeft gisteren een oriëntatieloop gerend. Tim wil graag meefietsen met mijn ochtendtraining om naast kracht ook wat uithoudingsvermogen op te bouwen. En last but not least: dat rode fietspak. Daar ga je alleen al optisch sneller van. En je kunt door de ingenaaide biefstuk de volgende dag gewoon zitten.
Als alles mee zit gaan we over twee weken weer.
Tijdens het schrijven van papers, en voor NIPS in het bijzonder, moet je fit blijven. En je moet ook je coauteurs fit houden. Daarom heb ik Mitya uitgenodigd om samen mijn ochtendrondje te fietsen. Dat hebben we twee keer gedaan.
Nadeel is dat mijn rondetijd keldert. Voordeel is dat Mitya een GPS horloge heeft, en ik nu ook het hoogteprofiel goed in beeld heb. Tweede voordeel is dat Mitya kaartgek is, en de tweede keer overal minder drukke routevarianten voorstelde.
Er is hier geen oven. Maar, zoals ik vandaag ontdekte, wel een ovenwant. Een hele vette. En die kwam goed van pas bij het omdraaien van mijn omelet.
23:44. Ook wel T-16min. Af en ingestuurd! Het meesterwerk heet Putting Bayes to sleep. Mijn coauteurs zijn Dmitri Adamskiy en Manfred Warmuth.
23:52. Nog 3 dagen te gaan voor de NIPS deadline. Het wordt mooi.
Even afkoelen na de ALT eindsprint. 45km.
Wheee-yeah. Twee papers naar ALT opgestuurd dit jaar.
Hoe word ik rijk op de beurs? Simpel! Koop als de prijs laag is, en verkoop later als die hoog is. Alleen hoe zie je die dalen en toppen op tijd aankomen? Wij laten zien dat je zonder enig risico te nemen een behoorlijk gedeelte van de met voorkennis haalbare winst binnen kunt slepen.
Een veel voorkomende taak in de machine learning is voorspellen met expertadvies. Je moet elke ronde een voorspelling doen, krijgt vooraf advies van een bende experts, en wilt graag zelf zo goed voorspellen als de beste expert. Wij ontwerpen adaptieve strategieën, ontworpen voor het geval dat de beste expert af en toe wisselt. We bewijzen dat onze strategieën altijd goed werken volgens de recent uitgevonden adaptive regret maatstaf.
De deadline was geformuleerd als zolang het ergens ter wereld 17 Mei is. Dat viel hier op 18 Mei 's middags (London ligt precies tegenover de datumgrens). De eindsprint op 17 Mei was zwaar, vooral voor het tweede paper. Toen we uiteindelijk op de "submit" button klikten floten er buiten alweer vogels in de opkomende zon.
Op dinsdag is er markt in de Student Union. Er zijn een grote groentekraam, een Aziatische sectie, een slager, een fudgekraam en een bakker. Die heeft zowaar echt lekker brood. In bolvorm.
En er is een italiaan met olijven en kazen. Heerlijk die Taleggio.
Vandaag gefietst naar Leith Hill en Box Hill. Dit zijn twee heuvels in Surrey aan weerskanten van Dorking. Op Leith Hill staat een uitkijktoren die het geheel op 1000 voet brengt. Het was helaas een beetje heiig, dus je kon de markante punten die op de legenda stonden aangegeven niet echt ontwaren.
Mitya ging de heenweg mee, maar wilde perse thuis zijn voor de rubgywedstrijd van 3 uur. Ik heb hem op de trein gezet in Dorking. Tim zou ons daar ontmoeten en terugfietsen. Maar hij liet rond 12 uur weten dat hij te moe was en liever ging herstellen van zijn deadline. Onbegrijpelijk! Wat is er na geestelijke uitputting nou beter dan een straf potje lichamelijke uitputting? Terugfietsen deed ik dus alleen.
Onderweg kruisten we de Wey rivier. Die zit vol met sluizen. En we moesten de fiets over een spoorbrug tillen. Op Box Hill stond een ontmanteld fort. Tegen het einde van het Britse Empire liepen de engelse schepen technologisch achter bij de rest van de wereld. Men vreesde een invasie. Dit fort is onderdeel van een linie forten die London bij een invasie dienden te beschermen.
In de spoortunnel in Byfleet vond ik dit juweeltje graffitikunst. Prijsvraag: wat zijn deze poppetjes aan het doen?
Mitya's GPS horloge produceerde dit Hoogteprofiel van de heenweg. En hier is de hele route:
Er zijn hier pompoenen van het model Paquito die erg geschikt zijn als basis voor een gezonde pot soep. Verder gaan er ui, prei een flinke Spaanse peper, en bouillon in. Uurtje koken, staafmixeren, op smaak brengen met sojasaus en klaar. Lekker met toast met zoute boter.
Canterbury, bekend om zijn cathedral, was onze tweede bestemming dit weekend. We hebben in een bed & breakfast overnacht en ontbeten, en daarna zijn we met prachtig weer Canterbury gaan verkennen. Er is daar ook een Normandische vesting die we eerst bekeken hebben.
Canterbury norman keep. De binnenmuren zijn helaas weg.
Canterbury cathedral. Een enorme kerk. Er is ongeveer een derde in beeld op deze foto.
Glas-in-loodraam van de cathedral
Glas-in-loodraam van de cathedral
Dit weekend ben ik met Sirée Kent gaan verkennen. We gingen eerst met de trein naar Leeds castle, en daarna naar Canterbury. Leeds castle staat in de top 10 van kastelen, maar ik achtte het te ver weg omdat ik dacht dat het bij Leeds lag. Dat is ook wel zo, maar bij een minileeds in Kent. Meevallertje.
Omdat Zuid-oost Engeland duur is qua trein heb ik gelijk een railcard aangeschaft. Deze reis betaalde 'm, in een klap terug.
Er waren bij Leeds castle veel dieren. Zoals deze pauw.
Het kasteel zelf is door de laatste bewoonster in een trust fund geplaats, dat het kasteel openstelt voor het publiek en verhuurt aan partijen. Je kunt hier trouwen. En vrede sluiten.
In de tuin was een doolhof, met in het midden een "grotto". Dit was een betonnen keldercreatie in zeethema.
Afgelopen week heb ik een grote sprong voorwaarts gemaakt in mijn onderzoek, en dit culmineerde gisteravond in een diep inzicht. Slecht geslapen dus. Vanochtend naar de universiteit om mijn bevindingen te controleren. Daar werd ik verwelkomd door deze prachtige beelden!
Sneeuw. Eigenlijk wel logisch, dat is gewoon bevroren regen en/of mist. Het cricketveld van Engelefield Green ligt er vol mee, en de mensen maken sneeuwballen.
Ook mijn kantoor zit er onder
Gek genoeg is het nu juist minder koud dan eerst.
Mijn nieuwe laptop heeft geen VGA output. Dat betekent dat ik hem niet kan verbinden met projectoren, en ook niet met mijn tweede scherm op mijn kantoor. Dus heb ik per post een converter besteld van de poort die ik wel heb, te weten Mini DisplayPort, naar VGA. Zuinig als ik ben bestel ik dat bij een louche postorderbedrijf via ebay. Het ding was er in 2 dagen en werkt prima.
Interessant genoeg is dit niet zomaar een verloopsnoer, maar zit er elektronica in (in dat witte blok) die de signaalconversie verzorgt.
Mijn nieuwe laptop is gearriveerd. Eindelijk. Snel m'n files overzetten. Lang leve rsync over gigabit ethernet. De hele operatie duurde minder dan 1 uur. En hij is fijn. Joechei.
Met Sirée's broer Joram gingen we wintersporten. Hij skieën, wij snowboarden. Snowboarden hadden we nog nooit gedaan, dus 5 dagen les geboekt. Op dag 6 en 7 suisde ik als een raket naar beneden.
Wij zijn ruig en woest en daarom maken wij met kerstmis trektochten in de sneeuw.
In het wilde Vogeesche winterlandschap zijn zelfs de routepaaltjes barbaars
Meer fotos vooralsnog hier.
NIPS heeft dit jaar mijn twee ingezonden artikelen aangenomen. Die mocht ik komen presenteren in Granada. Voor beide hebben mijn coauteurs en ik een poster gemaakt op A0. Formaat bushokje. Spot de terugkerende stijlelementjes :).
NIPS is enorm. Er waren dit jaar ca 1500 deelnemers. De postersessies duurden van half zes tot middernacht, en er werden 100 posters per dag tegelijk gepresenteerd. In een gymzaal vol met prikborden. De eerste avond heb ik met Wojtek en Manfred de linker poster gepresenteerd. Constant "rondleidingen" gegeven, er was veel aandacht. De tweede avond de rechter poster met Tim. Er was veel aandacht, onder andere van de theorie-bobos. Ik heb over beide een zeer goed gevoel.
Vandaag ben ik naar Oxford gefietst. Om 7:30 vertrok ik, toen was het goed licht. Sue had de autos uit de garage gelaten, zodat ik 's ochtends mijn fiets kon pakken. Het was even puzzelen wat aan te trekken. Uiteindelijk ben ik gegaan voor mijn wielrenbroek (met zeem) en mijn wielrenshirt, en daarover een lange broek en mijn kekke blauwe jasje. Mijn shawl en handshoenen heb ik de hele dag gebruikt. Het waaide. Rond de middag was er even zon, maar verder was het bewolkt.
Ik had de route uitgeprint van cyclestreets.net, een routeplanner voor de fiets. Zij volgen o.a. de National Cycle Networks. Routes 4, 52, en 67. Er gaat geen direct fietspad naar Oxford. Het was eigenlijk behoorlijk zoeken, en op een bepaald moment stuurden ze me over onverharde modderbaden. Toen vond ik het te gortig en ben ik de grotere wegen gaan volgen. Wel nog steeds door de plaatsen die de routeplanner had verzonnen, maar niet meer de übertoeristische route. Dat was een goede beslissing want daarna fietste het fijner en een stuk sneller. Onderweg kwam ik een aantal keren de Thames tegen. Ik passeerde onder andere (in de buurt van Eton) de olympische roei- en kanostrook. Later fietste ik over de Chiltern hills. Dat ging behoorlijk heftig omhoog, en daarna met hete remmen naar beneden.
Lunch heb ik genoten in een random pub (daar staat Engeland vol mee). Deze was van de Harvester (keten?) en had een zoveel-je-opkan saladbar. Verder stond van alle gerechten de energetische waarde vermeld, zelfs van de dressingsaus. Dat was wel apart. Nu weet ik bijvoorbeeld dat een mixed grill er 950 kcal intikt, terwijl een ladle kaassausdressing goed is voor 200 kcal(!). In die verhouding had ik het niet verwacht. Als je wilt afvallen wel sla maar geen saus dus. Als je wilt fietsen juist een extra lepel.
Om half 4 stond ik tussen de neoklassieke tempels in Oxford. Toen schemerde het al een beetje (wintertijd hè). Ik heb een lekkere cornish pasty gegeten en ben daarna met de fiets in de trein terug gestapt. Er was omleiding met bussen, dus uiteindelijk ben ik in Virginia Water uitgestapt en vanaf daar naar huis gefietst.
Morgen ga ik naar Oxford fietsen. Het was de bedoeling dit te doen met de collegas van vorige keer, maar die hebben in de loop van de afgelopen week een voor een afgezegd. Eentje gaf zelfs ruiterlijk toe een mooiweerfietser te zijn.
Vanavond de route uitgeprint, gecarboload en het weerbericht geinspecteerd. Deze zondag is veruit de droogste optie.
Dit weekend ben ik wezen buitenklimmen met de Mountaineering and Climbing Society waar ik recent lid van geworden ben. We gingen per bus naar het Peak District, vier uur rijden naar het Noorden. Halverwege Schotland dus. Daar is een uitgestrekt klimgebied genaamd Stanage. De club had daar een klimclubhuis gehuurd voor het weekend.
De steen ter plekke heet "Grit", en voelt vrij ruw aan. Het klimmen gebeurt tegen ruggen die ca 10-15 meter uit het landschap steken. Feitelijk klim je in de scheuren in het gesteente. Ik had dit nog nooit gedaan, maar het ging me goed af:
Vandaag zijn we met z'n 6en naar de noordzee gefietst. Tim, Ruth, Marco, Valentina, Mitya en ik. Het weer was prachtig. 27 graden, en het is al oktober! De tocht ging van Egham naar Littlehampton, zo'n 85 kilometer recht naar het zuiden. Mitya heeft op z'n hardloophulpstuk de tocht opgenomen.
Onderweg zijn we langs drie kastelen gekomen. Guildford castle, Amberley castle en Arundel castle. Helaas waren we pas na vieren in Arundel, en mochten we er niet meer in. Dat kasteel zag er werkelijk prachtig uit.
In Littlehampton hebben we in een Engelse pub gegeten, en daarna zijn we met de trein teruggereisd naar Egham.
Mitya, onze routeguru, heeft in Guildford net zijn kaartverslaving bevredigd met een verse Ordnance Survey. De rest nam thee en koffie.
Guildford Castle. Staat nog op m'n lijstje.
Wouter & Tim bij de lunch in Wisborough Green. We zitten op het terras van de 'Cricketer's Arms'. Het rode shirt heb ik voor mij verjaardag gekregen van Ad en Maite.
Downhillen onderweg naar de noordzee
Cream Tea in Amberley Tea Room. Scones met jam en room en English Breakfast thee.
Fietsen over hekken tillen. Er groeien hier koeien. En geen asfalt.
Arundel castle. Staat al helemaal op m'n lijstje!
Arundel cathedral. Mooi detail maar de rest was veel te vierkant.
85 km later: Littlehampton. De kustplaats dichts bij Egham.
Onze eindbestemming: de noordzee. Vlrn: Marco, Tim, Ruth, Valentina, Wouter en Mitya.
Pub grub eten in een Engelse pub. Met slap bier. En cranberry juice.
Deze week is het introductieweek voor de nieuwe studenten. Vandaag zag ik bij de Bookstore een groepje mensen in klimgordels folderen. Blijkt dat er een Royal Holloway klimclub is, de Mountaineering and Climbing Society. Ik ga me vandaag opgeven. Ze organiseren elke woensdag transport naar de klimhal in Guildford. Dat is nog eens service.
Vandaag dit mailtje rondgestuurd:
Dear officemates,
Today the plan materialised to cycle due south to the North Sea. The distance to say Littlehampton is about 51 mi / 85 km. This should present no problem to anyone in reasonable shape riding a decent bike.
The proposal, which is still up for debate, is to go on Saturday October 1st. We leave early, have a snack in Guildford, lunch in Wisborough, then marvel at Arundel castle, eat dinner on the seashore, and take the train back.
How about that? And who else would like to come along?
Wouter
Tot nu toe heb ik vier gekken zo ver gekregen mee te gaan: Tim, Ruth, Mitya en Valya.
's Zaterdags een langere fietstocht gemaakt. Ik heb eerst vakkundig de ochtendregen ontweken m.b.v. de Engelse buienradar. Een sigaarvormig rondje van 60 kilometer met als verste punt Guildford. Vooral de heenweg was erg mooi. Veel bossen, glooiende heuvels en golfbanen. Ik zag dat in Guildford een kasteel is, dus daar ga ik binnenkort eens een kijkje nemen.
Vanochtend stond er ineens in mijn kantoor een nieuwe bureaustoel met daarop een bordje. Wouter Koolen, your new chair, Jenna, 16/9/11. Deze stoel is een enorme verbetering. Hij heeft verstelbare armleuningen, een kantelbare zitting, en een geveerde rugleuning. En hij is niet gammel.
Nu ik er een paar uur op gezeten heb merk ik direct al een grote verbetering. De vorige stoel had een harde rand aan de voorkant van de zitting. Dit zorgde er voor dat de bloedsomloop in mijn benen licht doch merkbaar werd belemmerd. Dat is nu over. En de armleuningen zijn nu op de juiste hoogte.
Het fijnste aan deze stoel is de totale verassing. Ik realiseerde me niet dat mijn verzoek voor een bureaustoel nog in de molen zat. Ik had mijn originele brakke stoel namelijk omgeruild met Gregory Gutin's relatief acceptabele reservestoel. En dacht dat de kous daarmee af was. De les is dus dat de bureaucratie niet onderschat dient te worden.
Ik heb onze secretaresse Jenna hartelijk bedankt.
Ik heb dit jaar twee papers opgestuurd naar NIPS, een grote internationale conferentie over kunstmatige intelligentie, machine learning, redeneren met onzekerheid etc. Een paper met Wojciech Kotłowski en Manfred Warmuth (het team uit Santa Cruz, California) en een paper met Tim van Erven, Steven de Rooij en Peter Grünwald (het team uit Amsterdam). Beide papers zijn aangenomen! Dus ik mag deze december naar Granada in Spanje om ze te presenteren.
Na een week vakantie bij mijn ouders in Frankrijk ben ik weer in Engeland. Pak ik mijn tas uit. Zie ik een volwaardig thee-surivival-pakket. Had die lieve Sirée in m'n rugzak gefrommeld. Dit is de Yogi Classic Bio, die ik nu ga zetten.
Dat brood dat ik gisteren heb gekocht smaakt eigenlijk boven verwachting lekker. Het is wel zo dat zes handgesneden plakken een half brood zijn, en dat ik er dus maar twee dagen mee doe. Volgende keer eens gesneden proberen.
Hieronder een fotoverslag van de reparatie van mijn ouwe edoch trouwe laptop.
Vandaag kwam mijn nieuwe videokaart per post. Stevig verpakt in een kartonnen doosje van United States Postal Service.
Dit is nou het gewraakte object, de Geforce 7900 GS go. Eigenlijk maar een lullig dingetje. Kostte me 100$. Hij is zo duur omdat DELL dit kaartje speciaal op maat heeft laten maken voor de Inspiron 9400 laptop. Die serie is ondertussen 5 jaar oud. Er zijn er dus niet zo veel meer van. Hij zat goed verpakt in bubbeltjesplastic.
Hier zie je het probleem met de oude videokaart. Overal stippels. Dit gebeurt al extreem vroeg tijdens het opstarten, als het BIOS de controle nog heeft. Dit suggereert dat het een probleem met de hardware is.
Even verderop tijdens het opstarten, nu in tekst modus, uit de storing zich in onleesbare en verkleurde karakters.
Het geprepareerde werkveld. Goede lamp. Juweliersschroevendraaierset. Tafelkleed.
Eerst moet de wireless antenne, een grote lus die in de behuizing van het scherm is verwerkt, losgekoppeld worden van de wireless kaart. En die is toegankelijk via dit klepje aan de onderkant. Als je dit subtiele punt vergeet kom je een heel eind later in de problemen bij het ontkoppelen van het scherm.
Een heel eind verder zijn (vrnl) de batterij, de CDROM speler, het scherm en het bovenpaneel er af.
De videokaart is de ijzeren rechthoek rechtsboven. Er zit een koperen heatpipe aan die leidt naar een radiator voor de uitgang van de ventilator.
Nu is de kapotte videokaart er uit.
En nu zit de vervangende videokaart er in. Je ziet het verschil alleen aan de iets andere stickers.
Tadaa. Hij werkt weer. Kan ik eindelijk mijn favoriete spel StarCraft 2 weer spelen.
Nee totaal niet. Zelfvertrouwen krijg je door opgroeien met LEGO. Ik wist dat het kon want ik had het een monteur een keer zien doen. En verder moet je gewoon zorgvuldig schroefjes tellen.
Mezelf verwennen met een Alienware m18x. Dat is een 18" (!) laptop, ontworpen voor gamers, maar ook zeer geschikt voor wetenschappelijk gebruikt. Annihilate from Anywhere™!
Om de e.o.a. reden is het onmogelijk om een nieuwe laptop te kopen met een even goed scherm als mijn 5 jaar oude WUXGA (1920 × 1200). Dit is de schuld van de filmindustrie die HD (1920 × 1080) tot de gouden standaard heeft verheven. Maar ik kijk amper films! Ik wil dat de verhoudingen van mijn scherm de gulden snede benaderen. Over esthetiek gesproken. De boeven.
En punt twee wat is de dollar tegenwoordig nou waard? Incl. $15 shipping betaalde ik £70.
Tweedehands, gekocht op eBay van een Amerikaan.
Op zoek naar een toffe achtergrond voor mijn desktop kwam ik een KDE programmaatje tegen dat je laat inzoomen op de Mandelbrot fractal. Of eigenlijk de rand net erbuiten, want de Mandelbrot set zelf wordt in het zwart getoond. Door met de muis te scrollen en te slepen verhuis en zoom je het beeld. Ik maak er een sport van me dagelijks te laten inspireren door een nieuw mirakel. Dit is mijn uitzicht vandaag: ik gebruik twee monitoren van verschillende grootte.
Het linker beeld toont coordinaten (-0.69509801228172,0.367423102788377) met zoom level 0.00779942209138051, het rechter toont (-0.763134149532552,0.0946946791913472) met zoom level 1.52299797447129·10-07. Dat is een stuk dieper.
Het programmaatje in kwestie vond ik in het Debian package plasma-wallpapers-addons.
Gisteren zag ik dit boek in de boekenkast staan. Het is goed leesbaar en heel interessant. Reformatie, renaissance, kolonisatie, de pest. We zullen zien hoe ver ik ga komen. Er is ook een deel 2.
Het tapijt op de vloer van het Computer Science Department is een beetje muf. Dat is officieel vastgesteld, en daarom is er een bedrijf ingehuurd omdat te fixen. Gisteren hebben ze de hal helemaal gereinigd, en vandaag mijn kantoor. Mijn werkgenot is behoorlijk toegenomen. De situatie hier benadert die op het CWI: Ik heb een grote monitor, een fijne bureaustoel, laatjes voor thee en een schone vloer. Een printer om de hoek, een whiteboard. Vandaag lagen er zelfs biologische peren in het keukentje te grabbel.
Vandaag kwam ik zowaar een bakker tegen in Englefield Green. Hij heet "Stopp's Patisserie" en wordt gerund door twee oudere dames met echte schorten. Ze staan achterin de winkel lekkere broodjes te beleggen. Nu is het zo dat Engels brood over het algemeen niet te vreten is. Maar ik was dapper en heb ze toch een kans gegeven. Ik vroeg om een wholegrain. Die hadden ze met en zonder "chunky bits". Dit is met. Ik ben benieuwd. Zeker na mijn vorige ervaring.
Fietsen gaat lekker. Ik rijd mijn rondje rond Windsor Great Park nu onder 1 uur. Ik blijf wel zitten met enkele vragen over de theorie van het schakelen. Hier zie je het ideale schakelpatroon voor een parcours dat extreem langzaam van helling verandert.
Vandaag vroeg ik me af wat voor versnellingen er eigenlijk op mijn nieuwe fiets zitten. Een mogelijk antwoord is dit:
achter
maar dat vind ik niet zo duidelijk. Ik vind het zo wel inzichtelijk:
's Ochtends om 7 uur mijn traningsrondje verkend, en gelijk een nieuw baanrecord gevestigd. Ik deed 1 uur en 12 minuten over 17.3 miles. Het gaat behoorlijk op en neer dus ik ben erg blij met mijn drie voorbladen.
Even een rondje Windsor Great Park op de fiets. Omslachtige manier om een ijsje te halen in Windsor. Maar wel verdiend!
Mijn fiets opgehaald en gelijk even goed getest
Ik ben drie weken naar Santa Cruz. Mijn avonturen daar staan hier.
Julia en Maarten komen op bezoek. Door de Royal wedding waren alle kamers van Sue en Kevin reeds bezet. Julia en Maarten verbleven daarom in Bulkeley house, een bed & breakfast bij mij om de hoek. Dat is echt een kasteel van een B&B.
We brachten een bezoek aan Kensington palace. Daar waren normale suppoosten, die vanalles konden vertellen over de geschiedenis. Bijvoorbeeld dat e.o.a. Willem van Oranje, koning van Engeland, daar gewoond had.
En er waren een tweede soort gidsen. Enchanters. Soortement van Steampunk science dudes. Die voorzagen het geheel van een magisch tintje. Julia heeft de hele middag met ze live geroleplayed.
Een tijdje geleden heb ik voor de uitgeverij Elsevier een nieuw online product gereviewd. Als dank kreeg ik van Elsevier een herdruk van het originele manuscript van Galileo Galilei. Dit maniscript, in de ban gedaan door de inquisitie begin 1600, is door Louis Elzevir uit Italië naar Nederland gesmokkeld in 1638, en uitgegeven in Leiden. De herdruk zit in een kartonnen doos met gouden letters. Het boek is handgeschreven in het italiaans, en bevat veel gravures.
In London zag ik dit tegelkunstwerkje op een random trap bij Waterloo Station. In Amsterdam zaten ook op meerdere plekken Space Invaders van gekleurde tegeltjes. Ongeveer dit formaat. Ietsje grotere tegels misschien. Is het een complot?
Vandaag met professor Vladimir Vovk afgereisd naar University College London (UCL). Hij gaf daar een praatje over game-theoretic probability. Vovk liet zien dat dat er een strategie is die oneindig rijk wordt als bepaalde patronen in de prijsontwikkeling van aandelen voorkomen. Omdat er niemand oneindig rijk wordt is de conclusie dat die patronen dus wegblijven. Zo kun je aantonen dat prijsfuncties linker limieten hebben, en variation index ten hoogste 2. Voor continue prijsfuncties kun je verder laten zien dat de variation index precies twee is. Of nul. Maar dat is saai.
Ze vonden het prachtig. Vooraf hebben we geluncht met John Shawe-Taylor.
En naderhand koffie gedronken met Mark Herbster.
Om bij UCL te komen kon ik vanaf Egham direct naar London Waterloo met de trein, en van daar met het Barclays Cycle Hire Scheme naar UCL. Voor een klein maandelijks bedrag kun je hier gebruik maken van deze blauwe fietsen, die overal staan in speciale stallingen en die je in elke willekeurige stalling kunt terugzetten. Rond Waterloo moest ik even zoeken, want alle stallingen waren daar leeggeforenst.
Een ommetje gemaakt door Windsor Great Park. De achtertuin van de koningin. Elizabeth II heeft een wandelpad, de Long Walk van haar kasteel te Windosor naar de Copper Horse. Dat is een standbeeld van George III. Het was helaas een klein beetje Brits mistig, dus zelfs met het statief zijn de foto's niet zo super.
Lekker ontbijten in het weekend. Met brood. Helaas kennen ze dat product hier in Engeland niet, lekker brood. Gisteren een lokale bakker gepolst, en dit exemplaar gescoord. Ziet er lekker uit. Ik heb geprobeerd het te determineren met "De Broodbijbel", en het lijkt het meest op een Welsh grofvolkoren blikbrood. Maar toch... Haalt het niet bij bakker Hartog.
Na 13 jaar trouwe dienst heeft mijn horloge het begeven. Het stond ineens stil op 1 April. En dat is irritant. Ik had een afspraak om 16:00. En ik had steeds nog rustig de tijd! Tot ik het door had. Ik heb het naar de juwelier gebracht, maar die vertelde me vandaag dat er een probleem is met de interne mechaniek. Dat is wel op te lossen, maar duurder dan een nieuw exemplaar.
Vandaag lekker werken. Sinaasappel, thermos thee, gesmeerde lunch in plastic zak. Wat wil een mens nog meer? Ik deel dit kantoor met zes anderen, twee postdocs en vier graduate students (doctorandi). Het hangt vol met posterpresentaties van ex-collegas. Zo vroeg (11:30) is er nog niemand.
Vandaag nader kennis gemaakt met mijn collegas Tim, Valentina, Ilya en Olga. We gingen eerst een wandeling maken in Victoria Waters. Dat is de vijver van de koningin, in Windosor Great Park.
Er staat daar onder andere een ruïne van een Romeinse tempel. Die is geïmporteerd uit Libië, het zuidelijkste puntje van het Romeinse rijk, en vervoerd naar hierzo. Bijna het noordelijkste puntje. Pure geschiedvervalsing als je het mij vraagt.
Aansluitend gingen we uit eten bij Mango Chutney in Englefield. Dat was erg lekker.
Deze dagen kwam Robert op bezoek. We zijn flink op stap geweest. Tower of London, St Paul's Cathedral, Hampton Court, kanoen op de Thames. Het was heerlijk weer en ik ben al best bruin.
Vandaag lekker gewandeld. En kiekjes gemaakt.
De Green van Englefield Green
De kerk van Englefield Green
Royal Holloway Founder's building. Detail.
Vandaag ben ik wezen zoeken naar fietsen. Vier fietsenwinkels afgestruind. Action Cycles in Whitton, Moore's bikes in Twickenham, Richmond cyles in East Twickenham en Evans cycles in Kingston-upon-Thames.
Alleen de laatste winkel kan ik iedereen aanraden. Daar kreeg ik van de store manager uitleg over het assortiment. De grote merken zijn blijkbaar Trek en Specialized. In mijn prijsklasse maakt Trek de "1" reeks, en Specialized de "Allez" reeks. Deze merken maken het frame. Sommige onderdelen (bijv. de voorvork) zijn van koolstoffiber. De rest is van aluminium. Daarnaast zit het verschil hem in de group set. Dit beslaat de derailleurs, ketting, versnellingsschakelaars en de remmen. De group sets worden gemaakt door Shimano. In volgorde van kwaliteit heten ze 2300, Sora, Tiagra, 105 en Ultegra. De 2300 en Sora waren volgens hem entry level en verslijten like cheese. Vanaf de Tiagra werd het menens.
Maar het fijnste vond ik dat hij me attendeerde op het overheidsfietsenplan. In de UK kun je momenteel een fiets kopen van je brutosalaris. Daar zeg ik geen nee tegen! Ik ga voor deze: de Trek 1.5 T 2011 H2. Dit zijn trouwens ook de fietsen die Kapteijn in Amsterdam dit jaar verhuurt. Met die fietsen heb ik zeer goede ervaringen.
Onderweg onder het fietsen zoeken heb ik de volgende kiekjes gemaakt
Het gemeentehuis van Twickenham.
Marble Hill house in Twickenham.
St. Stephen's Church in Twickenham.
Vandaag ben ik verhuisd. Dat ging nogal eenvoudig. Sue en Kevin, mijn nieuwe huurbazen, kwamen me met de auto ophalen bij mijn vorige huis. En brachten me naar mijn nieuwe stek.
Mijn nieuwe huis. Merk op dat het herenhuis (rechts) twee verdiepingen heeft, terwijl het bediendenhuis (links) drie verdiepingen heeft in dezelfde hoogte. Ik woon achter het witte raam linksboven.
Het uitzicht uit mijn nieuwe kamer.
